wilde klimop

wilde klimop als liefdestromen

gevoelsmens met intellect

wat was de oorsprong van het gevolg

wierook stijgt ten hemel

vrienden confronteren 

vrienden ontzien elkaar

bewaak je naam in sluiers van zijn

immer bewegende kosmos

insnoering complete dans

leven en dood gaan hand in hand

aanspraak aan hiërarchie 

riante propere huizen

natuurmensen komen niet

in labatoriakrakende kreeften

opstijgend naar ornamenten

verlaten kamer bloedende boeketten

van de roede in de pen

antwoordt brandende genie

stille dichter, dreinend kind

norse staccato mediamiek begaafd

of niet Catharina 

wasvrouwen, absinthdrinkster

geest onder water gouden gehemelte

vocalen vlezen zingen

Joera

telepathische Utopia

telepathische Utopia

als schizofrenie een ziekte is

moet er een medicijn voor zijn

gebarsten herinneringen

hardnekkige taaie trekken

bloeddoorlopen ogen

alles antraciet, steenkool, ertsader

driehoekige mond 

kus op beide wangen

waarzeggende oogst

piramide als Japanse tuin 

op de plavuizen 

regent het bellen

Joera

hardnekkige taaie trekken

hardnekkige taaie trekken

val van uiterlijk

steen die niet rolt

angstig, vreemd, vaag

als de bazaar het slechte voorbeeld geeft

spikkels in je ogen

zwerver ,zwarte kermis

geldt niet voor meerderheid

van deze wereld

dief met glazen oog

gebarsten herinneringen

hardnekkige taaie treken

rottende werkelijkheid

massabevolking

massa bewolking

oog als zonsverduistering

ieder zijn kaliber

Hindi, winkte, Roma

wereld in wording

meesters als automonteurs

olijf met piment als halve worm

privileges van stewardessen

pekingeend, gebroeders karamazov

schepping met tegenzin

bekende plekken, hysterische hilariteit

blijft er weinig privacy over

the surprise of being

life is surprise

tumult op het gele veld

groots is de censuur

cursieve god glijdt onder ijs

gedicht zonder einde.

Joera

handvol sterren

in blinde asperge passe partout

handvol sterren vooruit geworpen

ringen vechten tegen kademuur

kolkend lichaam van strooien deur dicht

kom je me naar zoveel jaar nog beschimpen

kamer ziet blauw, venster geel , montrans groen

haal mij liggend onder slaap vandaan

zilveren wenkbrauwen sieren licht

hemel smaakt naar messen

sinister, intrigerend, infecterend

één worden met aarde, modder, stenen

achter matten van zinloosheid

verdervelijke degeneratie

teleurgesteld in afgedankte wereld

knipoog in fabriek kon voldoende zijn

demente beelden daverend einde

joera

Goud in borst

goud in borst

gen kern cel

eerste woorden op papiertje

om schepping tot oorsprong

terug te brengen

ochtendcafé, traag als vlieg

rampen van achtergronden

z van Zorro z van Zen

veestapels op rug

onderling contact, uitvoerig bestreden

heb je codeformulesleuteltruc

bloem van roest

uit een lange diepe duisternis

komen aren scharen robijnen

en juwelen schichtig bijeen

paarse bomen in lila lucht

God te zijn op nachtvlucht

van top tot teen, hemel en aarde

dagelijks mes tussen mijn ribben

geen toppen geen pieken

geen klap in je gezicht

Egyptische mysteriën

in een klap verlicht

Joera

alles danst om mij heen

alles danst om mij heen

steentjes die niet helpen

een flesje geurwater

ze hebben ingebroken in mijn hart

met benepen lippen en vochtige tanden

ze hebben de straten onveilig gemaakt

ze hebben de berehuid geschraapt

harde vonk die overslaat

gas, vloeibaar,  glas

lood zinkt zilver

lamp als maan

laten wij dicht bij de aarde blijven

pook, houweel, stok

ergens in een stoffig stadje

gouden krant 

spontaan enthousiast 

ervaring begrip

rood en zwarte symboliek

regenboog van stroop

jaloezie is schaduw van liefde

blauwe bus in sterrenveld

chauffeur waar breng je ons naartoe

Joera

Rememberance

rememberance

die specifieke geur van water op stof

helderziende lamp

tranen van wersten

verzegelde gewesten

wespennest op bloedende bol glasblazer

integendeel kwam je er toen niet meer uit

als een nieuwe muur in je dij verstrengeld

vuur, ruimschoots, gelovig

als de ingang waardoor niemand

naar binnen gaat,  klamp ik mij vast aan

wingerds van muren

moe van het huilen in het moeras

tranen regende het rivieren

als Gods toezicht op de wereld

straalde de eenzaamheid nagenoeg warmte uit

vallende kersen op treurende paarden

schreef je een brief aan een gestorvene

zo nauw als geen speld tussen te krijgen

wierp ze haar natte haren

op de zilveren kast op de rozen

voor de spiegel

littekens achter engelengelaten

in woorden van getallen

in getallen van woorden

strijken de lucifers tot ontbranding

Joera