handvol sterren

in blinde asperge passe partout

handvol sterren vooruit geworpen

ringen vechten tegen kademuur

kolkend lichaam van strooien deur dicht

kom je me naar zoveel jaar nog beschimpen

kamer ziet blauw, venster geel , montrans groen

haal mij liggend onder slaap vandaan

zilveren wenkbrauwen sieren licht

hemel smaakt naar messen

sinister, intrigerend, infecterend

één worden met aarde, modder, stenen

achter matten van zinloosheid

verdervelijke degeneratie

teleurgesteld in afgedankte wereld

knipoog in fabriek kon voldoende zijn

demente beelden daverend einde

joera