stad die slaapt verandert niet
sleepnet van eergisteren
stuk zeep voor een kinderhand
lagen verzakken land zonder massa
zwarte mamba, zwarte griek, zwart mozaïek
spiegel laait op in vlammen
kreten schallen in scharnieren
openbare mening over alles
totaal ontheemde staat
mijn lichaam knakt en kraakt
drie sluitende stukken zou je denken
schelle lach van boerin, kerstenen
wereld van vergeten
eierdozen tegen wand
het ganse heelal rondgegaan
commotie, turbulentie
toevallig licht
zwart glimmende beeldjes
verloren alleen achtergelaten
gestolde emotie
bonk erosie wat er ligt
urine vermengt met vitriool
maan kleurt hemel blauw
verschijnen fonkelende sterren.
Joera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten