toen haalde hij het mes door het stenen hoofd

gras drong zich in scheuren

rond het woekerende hoofd beefde een wesp

als sliep een dode in in de mist

vreemd drongen de snaren in het altaar

je beide handen aan te nemen

was een land dat niet meer voor de spiegel stond

maar een aureool zichtbaar in verschillende wouden

als een bloem een hartslag later

niets meer dan weerschijn vereenvoudigend

opstijgend als blauwe rook

 joera