diamant vlees
hij ontziet het lichaam niet
omhoogschietende sneeuwvlokken
klinisch, steriel synthetisch
donkere slagen in de ruimte
levensvatbaar in oneindigheid
het onzekere voor het wonderbaarlijke
bronstige zijderups
wie weet waar de wind vandaan komt
uit zomen van Duitse wouden
woestijn helemaal voor mij alleen
eeuwig zeilen over meren
1000 en één nachten
gedachten die autobussen opblazen
spiegels die elkaar weerkaatsen
parels van ijs
zilveren dennenappel
open poriën, gebarentaal
naakt, vormloos, overschaduwende schoonheid
zand door je vingers glijdt
wenkbrauwen eindeloos prikkend
laatste locomotief
God nergens te bekennen
Joera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten