Tsunami dooft Pompeï
pastinaak schiet naar het middelpunt
der aarde
spiegeldood, hoger in je hoofd
boven werktuigelijk, onwillekeurig, paradoxaal
geoefende ogen stijgen naar troon
stad ademt gif
articulerend, het affectieve kussen
duivel rekt zich uit
voorliefde voor uitgedroogde putten
als een geheime kimono: voorbedachte
rade
met gewapende blikken, niets is
uitgesloten
anders ben ik niet geschapen: hoofd
in tijd
boeddha straalt naar alle kanten
slang verteert biggetje
woestijn helemaal voor jou alleen
gaten in de sneeuw
goud en vuur in stofdeeltjes
hart smeedt zwaard
lichtpunt op horizon
langzamerhand maar vanzelfsprekend
een ander in het midden
moment, monument
moge het goede overal doorbreken
Joera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten