iets over gestreelde ijdelheid
aansteker als zwarte vacht
blazende kat,
sidderende slang
in wilde bloemenvelden
chique niet ziek
bijl van glas
God van Blake met passer
de bloem is naar haar
vergetelheid vertrokken
droom verschrikt uit gele modder
lichaam dat ouder wordt
iedere hartslag meer
blinde vlag, dode neusvleugels
bladgoud als bladerdeeg
echo van het ravijn
doden tot leven gewekt
blauw Monaco
naakt als in de prehistorie
universeel als de wet tussen je schouderbladen
decennia volgen elkaar op
klooster met duim in berg gedrukt.
Joera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten