Sterfte
in deze cosmetische kometische kosmische zon
bloedend in haar oorsprong
gaat zij ten onder
in zacht murmelend water
toen zag ik duizelend
van het vreemde schemerende vocht
haar blanke huid het ruim in tuimelen
als schreed door beemden de onzichtbare
gekleed in scheuren
van zich vooroverbuigend hangend licht
in trage steilten
leeggemaakt als het volkoren van de molenwiek
op slag gerijpt
tot slangenmelk en vissenbloed
de huid aftastend
en in de zee niet zichtbaar meer.
Joera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten