Samen

Hun rode monden zijn van scharlaken blauw

De zondeval schept purperen leliën overal

Nu je bloeden begint o maagd

Wordt de duisternis donkerder dan ooit

Wringende handen drijven heimwee naar verre streken

Waar een koning scherven in spiegels lacht

Drijft onmacht tot bezetenheid

En je spat uiteen in duizend stukken

Om samen te komen in de blauwe kelk

In verbitterde droom proeft hij Nirwana

Verblindende steek waaraan zijn hart bezweek

Onder de zwarte zoldering smelt het voorhoofd

In een zee van gouden vlammen.

Joera