wieldop als zonsverduistering
dromende dromedaris
verticale horizon
dictatoriale wateren
buitenkant van onzinnige wereld
oud en jong worden door atmosfeer geverfd
paradoxale allegorieën
vingers slaan om kou
forse vrouw
tadema porri
ritselend papier
als een wond ligt de wereld open
geen heelal wordt aangedaan
wat je zegt en daarna denkt
benen als molenstenen
licht op groene paarden
tragisch, dramatisch, theatraal
dichterlijke vrijheid
koud als strijkijzer
moe maar sterk, lichaam is groot
noorderlicht op hand getatoeëerd.
Groeten Joera
Geen opmerkingen:
Een reactie posten